Mahmut Selvi

ALNIMDAKİ İZ Alnımı her bir zeminine sürdüğüm mescitte Sesimi duyar bir gecede, Duyması gereken. Titrer açılan elleri, Kalbinde inleyen bu nağmelerle.. işte onu, Onu diyecektim, […]

“BİZ” olmadan “SİZ”e takıldın, “BEN”siz kalmam için “O”nu işaret etmeliydin, Yardım etmeliydin.. Hiç düşündün mü? Farkında olmadan “ONLAR”dan oldun.. Şimdi bütün tekil ve çoğul şahıslar […]

  Seni az önce NAMAZ sordu; BİLALÎ bir sesle.. ÜVEYSÎ bir hâli vardı İki EZAN arası oturup gidecekmiş, Fazla duramazmış; Söz vermiş VAKTe.. Mahmut SELVİ […]

Niyet ettim Kendimden önce gayesine ulaşsın diye kalbim.. Nerede ve hangi zamanda olursa olsun Hakikate değmeliydim.. Niyetten kalma bir iz Değmelerim… aah ! Değmelerim sessiz […]

“Az kalsın, seni sevmek gibi bir hataya düşüyordum” dediğini duyar gibiyim. İşlenmiş bir günahtım belki de senin vicdanında. Oysa elim bile değmemişti ellerine. Anlatamadım sana adı “sevmek” olan […]

Bir hiç uğruna sanılan bitkinliğim Bana her şeyimin dinçliğini miras bırakıyor.. Kuşluk vaktine yemin edilen, Dünyanın ahiretle boğazlandığı O ayette saklı her şeyim.. İmkânsızlık aynasında […]

Kalbimin toprağına bir tüy düştü, Bu kutsi yolculuk ne hayaldi ne de düştü.. Aksa’m! Kanayan yara’m! Bir çocuk, gözlerimde zalime taş atarken Kanıyla ıslanmış toprağına […]

Aklında olduğum, fikrime düştüğünde, Düşünüyorum.. Omzuma dokunurken ağırlığı, Yürüyorum; Vefasızlığın yorgunluğuyla.. Bir an bir kayboluş Bir an bir sendeleyiş.. Ruhunun mektebinde Zamanca kısa Ama hayatça […]