“üzgünüm
yorulmamı bekleyenlere
iyi haberlerim yok
her yorgunluk enerjimi tetikler
her üstten bakış
her görmezden geliş
anlarım ki
tükenenler var
tükendikçe
başkalarınıda tüketmek, dertleri
yaprağa, çiçeğe, meyveye
sararak olgunluğa
ve sonra yeniden dirilmeye duruyorum
cümlelerim
ürküten bir canlıya dönüşür kimi gözlere
anlarım ki orada musayım
yumuşak cümlelerim
bıyık altında zulme yönlendirir
kimilerini
anlarım ki orada isayım
bir zorluktan ötekine
çağrılara koşarken muhammedin önderliğinde
“o iyi biridir amma…” cümlelerini duyarım
anlarım ki orada muhammediyim
yüreğimde heyecan artar
mücadelede kararlılığım
üzgünüm
rabbimin verdiği ömrü
kimseye heba ettirmeyeceğim…”
necip cengil/ malatya
