Lezzetlidir Endülüs topraklarında her nimet
Eksik olmaz orada kalplerden neşe muhabbet
Tam yaşanılacak yerdir orası
İnsanlık hakkı için, sararıp solmaz orada hayat.
Nerede, kim vazgeçer bir ülkeden ki,
Uğruna eşler ve evlatlar şehit verilmiştir!
Nerede, kim vazgeçer bir ülkeden ki,
Her yanına sular ve ağaçlar serpilmiştir.
Nasıl gören gözleri güldürmez ki,
Nakış nakış işlenmiş mamur beldeler.
Nehirleri gümüş gibidir, toprağı misktir ki,
Halis ipektir bahçeleri, birer incidir çakıl taşları,
Havası öyle hoştur ki yumuşatır kalpleri,
Çiçeklenir insanın tüm güzel duyguları.
Değildir seherin estirdiği tatlı rüzgâr,
Sabah yağmuruyla düşen çiğ taneleri de değildir,
Ancak güzel kokudur Endülüs’e yayılan,
Saçılan gülsuyu gibi her yanı kokutan.
Nasıl yutabilir toprak suyu ve
Nasıl boşalır çakıl taşlı nehir yatakları?
Çünkü ıslah edilmiştir berrak akan nehirleri.
Bir tablo gibi çevresinde denizleriyle
İnsanı mest eden güzel
Sergilediği güzellikleriyle
Islak dudaklarında çiçekler gülümser,
Kuşlar öter ve dallar dinler.
Artık Endülüs’te özgürlüktür bana hayat,
Bütün dünya bir çöl çünkü
O vâhânın çevresinde..
(Şiirin şâiri belli değildir, bir anonim Endülüs şiiridir
ve Makkarî’nin Nefhu’t-tîb adlı eserini I.cildi, 185. sayfasında yer almaktadır. Tercümesi tarafımızdan yapılmıştır.
